Dan is het nu weer tijd voor een nieuwe blog. Ik denk dat het een van mn laatste blogs is aangezien ik by Gods grace volgende week alweer thuis hoop te zijn.

Zoals jullie weten zijn we maandag weer weggegaan om wat te reizen. Om 10 voor half 4 ging 's morgens bij mij de wekker en moest ik me klaar maken omdat we om 4 uur zouden vertrekken. De broer van Cecilia zou ons een stuk met ons meereizen aangezien wij nog niet overal de weg weten en het ook niet echt veilig is in donker. Om 4 uur was er natuurlijk nog niks geen puplic transport te vinden. Dus het eerste uur hebben we gelopen. Toen kwamen we bij Lumley, dat is een grote plek hier in de buurt aan en wilden we daar een poda poda nemen. Precies op het moment dat de broer van Cecilia de poda poda driver aan het vragen was waar hij naartoe ging en wij dus even met z'n 3^e stonden, hadden we de poppen weer aan het dansen. Ineens stond er een jongen voor Annemijns neus. Ik dacht, ohw dat is er weer zo'n 1 die je een dikke knuffel wil geven.. Aangezien dat hier nogal eens gebeurd. Maar ineens zet Lydia het op een gillen, dus ik denk echt huh, wat is dit? Was het dus een regelrechte dief die voor Annemijn stond en die aan haar tas zat te trekken om hem te proberen af te krijgen. Maar met Lydia's stem is niks mis, ze hoorden overal de gil en de dief die zette het toen snel op een lopen. De broer van Cecilia kwam er aangerend en wij vlogen daarna de poda poda in. Toen we daar net inzaten kwam er nog een militair met een dik geweer naar ons toe en vroeg of alles in orde was. Volgens hem mochten we blij zijn dat hij in de buurt was.

Om een uur of 6 kwamen we aan op Tiwai Island. Een bootje bracht ons daar naartoe en daar zagen we onze tent waar we de nacht in door zouden brengen. De volgende morgen om 7 uur hadden we een wandeling met een gids door het bos. Hartstikke leuk om zo vroeg door het bos heen te lopen en om iedere keer apen om je heen te zien. We hebben wel iets van 5 soorten apen gezien.
's Middags hebben we nog een kano trip gedaan. Ook toen hebben we optimaal genoten van de prachtige natuur hier.

We hadden afgesproken dat we om 4 uur weer overgevaren wilden worden. Wij waren netjes om die tijd klaar, maar er was geen boot meer en er was niemand op het eiland te bekennen. We waren dus gedropt op een eiland;). Wij zijn daar heerlijk in een hangmatje gaan liggen op de plek waar de boot aan zou komen. Door met elkaar liedjes te zingen en een boek konden we ons een hele poos vermaken. Vanaf half 6 begonnen we het toch iets minder grappig te vinden aangezien we wel voor donker wilden zijn op de plek waar we zouden overnachten. Want nee, reizen in het donker is geen optie voor ons;). Om kwart voor 6 zagen we eindelijk een kano langskomen en we waren net van plan die man te roepen toen we in de verte een motorbootje hoorden aankomen. Dat was dus de man die ons over zou varen.
Toen we vervolgens aan de overkant waren hadden we okada(motor) nodig die ons naar het dorpje zou brengen. Daar kregen we weer de volgende ervaring. Ze hadden 2 bikes voor ons geregeld, dus Lyd en ik gingen samen achterop. Maar die driver van ons was dezelfde als die ons over had gevaren. Hij had meer kaas gegeten van het overvaren in een boot dan van het rijden van motor. Ik heb mezelf heel wat keren afgevraagd of ik niet liever ging lopen. Maar ja, dan hadden we weer het probleem dat we er niet voor donker waren. Dus constant hebben we hem er maar op gewezen dat hij echt zacht moest rijden. Thanks God kwamen we er veilig aan en precies voor het donker.

De nacht moesten we het weer zonder een douche/badkamer/wc doen. De volgende ochtend zouden we weggaan bij poda poda om 5 uur. Maar we waren echt niet van plan om om 5 uur met de driver mee te gaan. Zo midden in de nacht wilden we gewoon niet weggaan. Ze hadden ons ook verteld dat de poda poda pas om half 7 zou weggaan, dus we vonden het maar een vaag verhaal dat wij om 5 uur opgehaald zouden worden. (Het was dezelfde driver als van de heenweg.) We hadden wel netjes onze wekker om half 5 gezet, maar gelukkig hoorden we pas om kwart over 6 de toeter van de poda poda. Dat leek ons een betere tijd om mee mee te gaan en er zaten ook al andere mensen in. We belden nog even de broer van Cecilia en hij sprak met de driver en vervolgens heeft hij ons weer netjes bij de volgende plek afgezet. Toen ik nog maar net in de poda poda zat, kreeg ik van degene naast me een kuiken in mn handen gedruk waar ik de volgende 2 uur op moest passen. Dit omdat hijzelf op het dak moest zitten. Gelukkig had ik naast me zo'n slim iemand die me er even op attendeerde dat ik het beest in een zakje moest doen en gelukkig deed ik dat, aangezien dat beest niet 2 uur zijn behoefte op kon houden.

's Avonds kwamen we weer precies voor het donker thuis. Al met al was het dus heel wat gereis, maar ook dat reizen blijft hier interessant.

Mijn laatste week is nu echt aangebroken en dat is best wel gek. Het is weer goed om naar huis te gaan, aangezien het doel waar ik hiervoor ben (mn scriptie schrijven) ongeveer klaar is. Maar het is ook gek om alles achter je te moeten laten wat je in deze 3 maanden hebt opgebouwd.