Heeyyy lieve mensen,

Intussen zit ik hier al drie weken, maar nog steeds maak ik elke dag genoeg nieuwe dingen mee;). Dus ik denk dat ik jullie wel weer kan vermaken met een nieuw verhaal.

Zoals jullie weten bezoek ik hier geregeld de basisscholen, maar ook daar werd ik afgelopen maandag weer verrast, op een geven moment was het tijd voor de kleuters om naar de wc te gaan en ze hebben daar een prachtig gebouwtje staan met daarop het woord: ‘school toilet'. Maar die kleuters lopen er keurig voorbij en gaan achter dat gebouwtje op een rijtje zitten...
Daarna zat ik daar nog een poosje bij de school en komt er op een geven moment een jonge vrouw naar me toe, met een kindje van net 4 dagen oud, wat ik gelijk in m'n armen gestopt krijgt. Wat een mooi wondertje, zo'n klein kindje.

Mmm ook donderdag stapten we om 7 uur weer in de auto, op weg naar de basisschool, maar dit keer zaten we nog geen kwartier in de auto of we hoorden plof fffffff.... , ineens zakte ik een stuk naar beneden en stopte onze driver snel de auto. Wat was het geval, een lekke band. Niet 1, maar maarliefst 2. Stonden we daar om kwart over 7 's ochtends langs de kant van de weg. Het gebeurde doordat we op een geven moment in gingen halen en toen een groot blok steen raakten. Gelukkig was het net op het mooiste plekje van de weg, langs het strand, dus Annemijn, Lydia en ik zijn heerlijk daar langs het strand gaan zitten en maar gaan wachten. Want 1 reservewiel lag nog wel in de auto, maar 2 natuurlijk niet.. Na 2 uur konden we weer verder, op weg naar de basisschool.

De mensen hier denken ook dat we 2 dingen als blanken niet kunnen: lopen en staan. Met de auto worden we echt overal voor de deur afgezet en als we op een school zijn en we even staan wordt er gelijk al een stoel uit een ander lokaal voor ons gepakt. Pff,, dus soms ben ik echt wel toe om eens even lekker een stuk te kunnen lopen ofzo, maar dat kan heerlijk op de dagen wanneer we thuis werken. We gaan dan 's middags nog wel eens hier in de buurt naar het strand en lopen daar dan heerlijk een eind. Alleen als er nou geen jongens en honden waren, was het helemaal optimaal geweest. Beiden vinden ons als blanken nogal interessant.

Verder gaat het met het schrijven van mn scriptie wel prima. Ik wil mijn onderzoek op twee basisscholen doen, en op één van de twee ben ik nu klaar. Vanaf nu wordt het dus de andere basisschool bezoeken.

Op zaterdag hebben we ons heerlijk aan het strand vermaakt en de afspraak was dat we om 10 uur daar heen gebracht zouden worden door onze driver, maar om kwart voor 11 was die er nog niet. Toen zijn we om 11 uur maar bij poeda poeda (motor) gegaan. Na een half uurtje achterop de motor zitten kwamen we bij een geweldig strand genaamd number 2 river aan. Wauw, een strand om nooit meer te vergeten. Bergen op de achtergrond, daarvoor een soort van meertje dan het stand en dan de zee. Nou daar kunnen we heerlijk genieten op onze vrije zaterdag. Heerlijk even weg uit de drukke stad en al het verkeer. Helaas begon het 's middags te regenen, maar goed, niet getreurd, koud is het niet en zwemmen met regen is ook wel weer een ervaring!
's Avonds komen er wat meiden bij ons huis die ons haar in gaan vlechten. Pff, wat een belevenis. Sowieso heb je daar een heleboel geduld voor nodig en haha en je moet je maar overgeven aan die meiden wat ze met je haar gaan doen. Op het moment voel ik me echt als: ‘Jip met de staart' uit het boek van Jip en Janneke;). Ze hebben namelijk vlechtjes naar boven gedaan op mn hoofd en dan bovenop mn hoofd een staart. Maarja je kunt het natuurlijk niet maken om een kapsel wat een avond duurt er na één dag alweer uit te kammen.
Maar goed, de mensen hier zijn allemaal helemaal enthousiast en roepen: oeh you are really an African woman.

Zondag morgen gingen we om kwart voor 9 weg, naar de kerk van de zus van Cecilia. Na 2 uur rijden kwamen we er aan en hadden we een dienst van 3 uur. Daarna bleven we bij de zus van Cecilia en kregen we daar onze lunch.. Pff, Cecilia weet intussen dat wij niet zo scherp kunnen eten, maar daar was haar zus nog niet van op de hoogte, dus het eten brandde onze mond uit. Maar gelukkig konden we dat blussen met een heerlijke ananas die we toe kregen.

Een lieve groet en een dikke knuffel vanuit Sierra Leone.