Voordat we volgende week weer een paar dagen hopen te gaan reizen, zal ik jullie eerst nog wat vertellen over de afgelopen weken.

De jaarwisseling heb ik dit jaar in de kerk gevierd. We gingen biddend het ene jaar uit en het andere jaar in en na het gebed zong iedereen; Tell God thankie for my life-o, me no dye-o. Daarna zijn we iedereen handjes gaan schudden. Happy new year, God bless you, wish you the same enz.;) Om een uur of half 1 zijn we weer naar huis gegaan en hebben we daarna nog gezellig een poos hier in huis gekletst en hebben we nog wat van onze zelfgemaakte oliebollen gegeten.

De maandag daarna, maakten we een rondje door onze straat, waar we een meisje van onze leeftijd tegenkwamen en die gelijk weer een gesprekje met ons aanknoopte en het gezellig vond als we met haar meegingen naar haar zus. Toen we nadat we de berg opgeklommen waren, bij haar zus aankwamen gingen ze gelijk weer wat eten voor ons maken wat we natuurlijk moesten proeven.

Tegenwoordig deel ik mijn kamer hier met het zusje van Cecilia. Haha, de eerste nachten was dat wel een beetje wennen, aangezien de mensen hier 's nachts gratis kunnen bellen vanaf 2 uur. Dus geregeld gaat nu om 2 uur de wekker op mn kamer en gaat ze een poos bellen. Haha, maar gelukkig gebeurd het niet elke dag en tegenwoordig word ik wel even wakker maar val ik daarna zo weer in slaap.

Kleine ongelukken gebeuren hier nogal geregeld. Pas kwam ik met Lydia terug van het strand en zaten we achter op de motor, toen er precies voor onze neus een kind de straat over stak. Onze driver probeert nog uit te wijken, maar dat lukte niet echt met het gevolg dat het kind tegen ons aanbotst. Wij reden gelukkig helemaal niet hard en gelukkig viel de schade mee, ze had een tand eruit. De moeder wilde graag dat onze driver haar kind naar het ziekenhuis bracht om gewoon even te controleren. Wij zijn vervolgens verder lopend naar huis gegaan.
Een andere keer zaten we in een poda poda, de busjes van hier, en reden we net weg uit de stad. Maar aangezien het op straat zo knetters druk is, het zo smal is en er zoveel mensen lopen gaat dat ook niet altijd goed. Ineens hoorden we een knal en zagen we dat deze driver met de spiegel van z'n auto tegen de schouder van een man aan was gereden. Nou de spiegel was natuurlijk helemaal aan diggelen en de gewonde was er ook niet heel blij mee. Maar nadat de driver en de gewonde even met elkaar gepraat hadden gingen we weer verder.

Afgelopen woensdag en donderdag zijn we naar de scholen gegaan en hebben we daar afscheid genomen. Het was erg leuk om er weer even langs te gaan en het personeel en de kinderen daar weer te zien. Vooral op 1 basisschool waar we heel veel geweest zijn was het leuk om weer terug te komen. Ze riepen alle kinderen speciaal voor ons bij elkaar. Die liedjes die wij de kinderen geleerd hadden gingen ze nog een keer voor ons zingen, een paar kinderen gingen ons persoonlijk bedanken en ze speelden nog een spel voor ons. Leuk om te zien hoe erg ze het op de scholen gewaardeerd hebben dat we daar ons onderzoek hebben gedaan.
Donderdag na het bezoek aan de laatste school hebben we ons door onze driver aflaten zetten bij het strand en hebben we met een heerlijk ijsje gevierd dat we klaar zijn op de scholen. We vonden dat we dat wel even verdiend hadden;).

Hoe langer we hier zijn, hoe meer bekend we hier natuurlijk raken. Ook door de kinderen uit de buurt. Geregeld komen ze ons hier in huis opzoeken en vinden ze het heerlijk om gewoon bij ons te hangen en met ons liedjes te zingen of te kleuren. Geweldig om te zien hoe je deze kids blij kunt maken met een zakje water en een snoepje. Geweldig om dan die glimmende ogen van geluk te zien. Daaraan kun je zien dat ze hier echt geen hoge eisen stellen aan wat je ze geeft.

Op het moment ben ik bijna klaar met het afronden van mijn scriptie wat natuurlijk een heerlijk gevoel geeft. Verder maak ik alvast een paar dingetjes in orde voor mijn lio stage, zodat ik me wanneer ik terug kom in NL op andere voorbereidingen voor mijn lio stage kan richten.